توضیحات
در سال 1949 میلادی از گورهای سکاهای ایرانیتبار در منطقهی «پازیریک» (دامنههای جنوبی جبال آلتایی در سیبری) قالیچهای یافته شد با قدمتی 2500 ساله، بسیار ظریف و ریزبافت و به همان اسلوب قالیبافی زمان ما. کاشف قالی مذکور پس از بررسی و تجزیه و تحلیل دقیق اسلوب بافت و نقشمایهها و سنجیدن آنها با با دیگر آثار بازیافتهی آن دوران، این مهمترین سند تاریخ فرشبافی را از بافتههای ایران هخامنشی به شمار آورد و وجود آن را در گور بزرگان سکایی آلتایی به اقتضای هدیه بودن و یا مبادله شدن آن در کار دادوستد دانست. باوجود این، در طی چند دههی اخیر جریانات ایرانستیز سخت کوشیدهاند که این نماد و نمود هنر برجستهی ایران را به اقوام غیرایرانی و چادرنشین آسیای مرکزی نسبت دهند.