توضیحات
(مطالعۀ موردی: منابع تاریخی قرن دهم) مسئلة مقاله، جست وجوی اطلاعات تاریخ ادبیاتی در منابع تاریخی است . نویسندگان کتاب های تاریخ ادبیات غالباً تذکر ه ها را به عنوان منبع اصلی خود قرار می دهند، حال آنکه کتاب های تاریخی، به اعتبار موضوع شان و نیز ارتباط مستقیم نویسندگان شان با نهاد قدرت باید به عنوان یکی از منابع درنظرگرفته شوند . مقاله نشان می دهد که برخی چهره های ادبی که در منابع تذکر های از قلم افتاده اند، در منابع تاریخی به عنوان شاعر معرفی شده اند. نیز اختلاف نظرهایی میان نویسندگان کتب تاریخی از یک سو با تذکره نویسان و از سوی دیگر با مورخان ادبی وجود دارد. هرچند ممکن است در بسیاری موارد حق با مورخان ادبی باشد، نمی توان منابع تاریخی را یکسره کنار گذاشت . منابع که موضوعی محوری در نظریة تاریخ ادبیات ،« مخاطب شناسی شاعران » تاریخی از جهت نوین است، نیز حائز اهمیت هستند. گزارش ها، قضاوت ها و اطلاعات این آثار، به عنوان نماینده و بیانگر ذهنیت مورخان نسبت به نهاد شعر، به خودی خود قابل بررسی است . مقاله در سه بخش اصلی تنظیم شده است: شاعران از قلم افتاده، شاعران مضبوط و اختلاف نظر مورخان و نویسندگان تاریخ ادبی دربارة آنها و سرانجام چهره هایی که در گفتمان های مسلط جامعة کلاسیک طبع آزمایی کرده اند، اما کسی آنان را به عنوان شاعر نمی شناسد. حق تکثیر: کهن نامة ادب پارسی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، 92 - سال چهارم، شمارة دوم، تابستان 1392 ، صص 92 - 69