توضیحات
نویسنده: دکتر سعید گازرانی,امینی رضا مقاله: در دوره قاجار و در آستانه انقلاب مشروطه، از یک سو شاهد برقراری ارتباطات گسترده میان ایران و غرب و از سوی دیگر نظاره گر شکل گیری نیروی اجتماعی نوظهوری هستیم که به تدریج با نیروهای سنت گرا به چالش برمی خیزد. این گروه که روشنفکر نوگرا بودند، نقش مهمی در پیدایش افکار اصلاحی در جامعه و وقوع انقلاب مشروطه داشتند. بدین سبب در نوشته حاضر ابتدا مدرنیته و پیشینه تاریخی آن در ایران بررسی می شود، و آنگاه مواضع دو تن از مهمترین روشنفکران غیردینی یعنی میرزافتحعلی آخوندزاده و میرزاملکم خان ناظم الدوله نسبت به مدرنیته و مذهب مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. www.sid.ir حق تکثیر: فصلنامه مطالعات سیاسی، سال دوم، شماره 8، تابستان 1389