توضیحات
. ابن عربی بر مبنای وحدت وجود،تعریف صوفیان از توبه را نقادی کرده است.از نظر وی هر فعلی از هر موجود-اگرچه خطا محسوب گردد-فعل خداست.نسبت دادن افعال به غیر خدا خطا است و باید از آن توبه کرد.از آنجا که فاعل حقیقی خداست،توبه به معنای مشهور شرک خفی است؛زیرا لازمهء آن فرض وجود گناه-یعنی فعل انسان- است که مقتضای اثبات هستی انسان در مقابل هستی خداست.پس توبهء حقیقی،برائت جستن از استقلال در هستی و استقلال در فعل است.تائب حقیقی کسی است که رجوع وجودی عالم به حق تعالی را درک کند اگرچه خود در حال مخالفت امر الهی باشد.یکی از اسماء الهی«تواب»است و چون هریک از اسماء الهی اقتضای مظهری دارد و حق- تعالی در دنیا و آخرت دارای این اسماء است،عارف بالله دائما تائب است. منبع مقاله: نشریه دانشکده ادبیات و علوم انسانی تبریز ، پاییز و زمستان 1386 - شماره 202 (علمی-پژوهشی) - (18 صفحه - از 59 تا 76)