‫اهل همین کعبه ام‬

امروزه علیرغم استقلال هند، سلطه ی‬ ‫زبانِ انگلیسی بر مکاتبات اداری و فضای فرهنگی این کشور انکار‬‫ناپذیر است. در این گیر و دار، در شرایطی که نخبگان و خواص‬ ‫شبه قار‪‬ه به میراث زبان فارسی و دیگر مشترکات بین ایران و شبه قار‪‬ه‬ ‫روز به روز بی اعتناتر میشوند ناگهان بزرگمردی چون علّامه محمد‬ اقبال‬ ‫لاهوری ظهور میکند و با سرودن بیشترین شعرهای خود به زبان فارسی‬ ‫در اعتلای فرهنگ و زبان مشترک ایران و شبه قار‪‬ه کاری کارستان‬ ‫انجام میدهد.‬ ‫در این روزگار نیز شاعران پارسی سرایِ هند چون دکتر ولی الحق‬ ‫انصاری، دکتر رئیس احمد نعمانی و... از چراغداران شعرِ پارسی و‬ ‫فرهنگ پارسایی در شبه قار‪‬ه اند و همچنان ما شاهد حضور رگه هایی از‬ ‫مفردات زبانِ فارسی در زبانِ هندی و مخصوصاً فرهنگ و زبان‬ ‫عامیانه ی این کشور هستیم.‬ ‫اما این روزها برای دلبستگان زبان فارسی، علاوه بر فرهنگ عامه‬ ی‬ ‫هند، دلگرمیهای مشروط دیگری هم وجود دارد؛ کرسیهای فراوان و‬ ‫گسترده ی آموزش زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه های سراسرِ‬ ‫هندوستان به ترویج و احیای این زبان مشغول هستند که به شرط ارتقای‬ ‫سطح علمی و ایجاد شغل کاربردی برای فارغ التّحصیلان، میتوانند‬ ‫مایه ی امید باشند. گذشته از این، ظهور و بالندگیِ نسل نوخاسته ای از‬‫شاعران جوان و تحصیل کرده در هند )که به زبان فارسی میسرایند(،‬‫آغازِ دوره ای نوین از شُکوه و عزّت زبان فارسی در هند را نوید‬ ‫میدهد. همانطور که رهبرِ معظّم انقلابِ اسلامی حضرت آیت الله‬ خامنه ای فرموده اند، ”شعر، ثروت ملّی ایران است“ تاریخ نیز گواهی ‬‫میدهد که با پایمردی بزرگانی چون فردوسی و... این شعر فارسی ‬‫بوده که توانسته محمل حفظ و انتقال تمد‪‬ن دیرین ایران و همچنین‬‫ واشکافی و بومی سازی فرهنگ اسلام و در نهایت، گسترش حوزه ‫تمد‬نی ایران اسلامی باشد.‬ ‫«عزیز مهدی» یکی از طلایه داران نسل نوین شاعران پارسی سرای‬ ‫هند است. حق تکثیر: چاپ اول: دهلی نو دی ماه ۱۳۸۹ ه ش/دسامبر ۲۰۱۰ م