توضیحات
افضلالدین بدیل خاقانی شروانی را باید یکی از شاعران طراز اول و صاحب سبک ادب پارسی دانست که قصیدهسرایی را به پایگاه بلندی رساندهاست. اساساً شهرت و توان شاعری خاقانی بازبسته به سرودن قصایدی استوار و پر فخامت است که کسی جز او توان سرایش آن را ندارد. پشتوانهی فرهنگی سترگ و گونهگون شاعر از یک سو و تخیل سرشار و حس نوجویی او از سوی دیگر سبب شدهاست تا قصاید خاقانی نمونهای بدیع از هنری متعالی و عالمانه باشد؛ گویا او جز توجه به این دو جنبه سخن، نه در فکر مراعات حال عموم خوانندگان بوده و نه در فکر داوریهای متعهدانهی منتقدان. پنداری خود خواستهاست شعرش در این دو جنبه به کمال برسد، خود خواسته که در بارگاه سخنش همگان را بار نباشد . . .. حق تکثیر: آزاد