ایذه وشمی وبتخانه معروف

انتشار مجلهٔ بررسی‌های تاریخی از ۱۳۴۵ آغاز شد. هیئت رئیسه افتخاری آن، با عضویت وزیرجنگ، رئیس ستاد بزرگ ارتشتاران و رئیس دانشگاه تهران به وجود آمد که برای تعیین خط مشی مجله جلسه‌های سالانه تشکیل می‌دادند. اعضای هیئت مدیره این نشریه از امرای ارتش بودند. جلسات هیئت مدیره برای نظارت بر چاپ مقالات دو ماه یک بار برگزار می‌شد. مدیر مسئول و سردبیر نشریه می‌بایست از افسران ارشد با تحصیلات عالی و تألیفاتی در زمینه تاریخی انتخاب می‌شدند؛ بدین جهت طبق اساسنامه مجله، از رئیس گروه تاریخ دانشگاه تهران و دو تن مورخ، یک استاد باستانشناسی، یک استاد زبان و ادبیات فارسی و یک استاد حقوق دعوت می‌شد تا برای بررسی مقالات در جلسات هیئت تحریریه که دو هفته یک بار تشکیل می‌شد، شرکت کنند. سردبیران این مجله به ترتیب، سرهنگ دکتر جهانگیر قائم‌مقامی (تا ۱۳۴۹)، سرهنگ یحیی شهیدی (تا ۱۳۵۵) و سرهنگ محمد کشمیری (تا بهمن ۱۳۵۷) بودند. شماره اول و دوم مجله در یک جلد در شهریور ۱۳۴۵ منتشر شد. با این نشریه، در طول سیزده سال انتشار بسیاری از محققان، مورخان و ادیبان همکاری داشتند، از جمله: ابراهیم پورداوود، عباس زریاب خویی، محمدتقی مصطفوی، حسین محبوبی اردکانی، محمدامین ریاحی، باستانی پاریزی، ایرج افشار و محمدجواد مشکور. در دوره‌های این نشریه جمعاً ۸۰۳ مقاله و ۱۵۰۰ سند تاریخی - سیاسی به چاپ رسید. بررسیهای تاریخی شامل مقالاتی پژوهشی در زمینه‌های گوناگون از جمله تاریخ، تشکیلات و کتابشناسی نظامی، اسناد و فرمانهای تاریخی، تک‌نگاریهای تاریخی و جغرافیایی، فرهنگ و تمدن ایران پیش و بعد از اسلام و نیز در موضوعات دین، ادبیات، قوم شناسی، باستان شناسی، هنر، سکه شناسی، نشانها و آیین دربار و سرانجام روابط سیاسی، نظامی، فرهنگی و تجاری ایران با کشورهای دیگر است که برخی از آنها از اعتبار ویژه‌ای برخوردار است. این نشریه هر دو ماه یک بار (سالانه شش شماره) با قطع ۲۴ در ۱۷ سانتیمتر در دویست الی سیصد صفحه به چاپ می‌رسید. ۷۷ شماره و دو شماره مخصوص جمعاً ۷۹ شماره، از این مجله منتشر شد. تیراژ آن در سال سیزدهم ۳۱۰۰ نسخه بود و در چاپخانه ارتش چاپ می‌شد. وزارت اطلاعات و جهانگردی، مجله بررسیهای تاریخی را، زیرنظر ستاد بزرگ ارتشتاران، و با کمک وزارت فرهنگ و هنر و وزارت خارجه به زبانهای انگلیسی و فرانسه ترجمه و در میان ایرانشناسان و دانشگاههای خارجی، توزیع می‌کرد. اولین شماره ترجمه‌شده در شهریور ۱۳۵۰/سپتامبر ۱۹۷۱ به چاپ رسید و تا ۱۳۵۷ سه شماره از آن چاپ و منتشر شد. توضیحاتی درباره ی تصویر انتخاب شده برای این مطلب : تاکنون درباره مجسمه مفرغی مرد اشکانی که جز مواریث ملی محسوب می شود و در موزه ایران باستان در معرض نمایش علاقمندان قرار دارد اظهار نظر های مختلفی مطرح شده است به گونه یی که عده یی اعتقاد دارند نقش "خونگ اژدر" ایذه متعلق به همان مرد شمی موزه ایران باستان است. سخنگوی انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانا خوزستان با اعلام مطلب گفت: با توجه به اهمیت این مجسمه، شهرداری ایذه به خاطر علاقه مردم برای معرفی تاریخ پر اهمیت این شهر تاریخی و به منظور یادآوری کشف یکی از مهم ترین اشیاء تاریخی ایران در ایذه تصمیم گرفت در میدان ورودی شهر و در نزدیکی قبرستان تاریخی شهسوار، تپه های باستانی چغاکهره و پرچستان، کول فرح و تالاب میانگران اقدام به نصب تندیس زیبای مرد شمی نماید که پس از مخالفت عده محدودی از این اقدام صرف نظر کرد. مجتبی گهستونی افزود: از حدود یکسال پیش شهرداری شهرستان ایذه واقع در استان خوزستان که یکی از کهنترین مناطق ایران میباشد و از دید باستان شناسان به شهر کتیبه های سنگی معروف شده است قصد بر نصب تندیس مرد پارتی در میدان تازه تاسیس ورودی شهر کرده بود که با مخالفت سعی بر اخلال در این اقدام شگرف کرده اند و تاکید دارند که این میدان باید به نام دیگری نام گذاری شود. وی بیان کرد: افراد مورد نظر این اقدام شهرداری را مغایر با تعالیم دین اسلام می داند و آن را ترویج کفر و بت پرستی در جامعه تلقی می کند. دبیر انجمن دوستداران میراث فرهنگی تاریانا خوزستان با اشاره به مخالفت های مورد نظر که جنبه احساسی دارد اظهار داشت: این مخالفت ها بدون توجه به علایق مختلف صورت می گیرد حال اینکه ساکنین ایذه از اقوام بختیاری بوده و دارای قدمتی چند هزار ساله میباشند. این در حالی است که تندیس مرد پارتی که هم اکنون جز میراث ملی در موزه ایران باستان در تهران نگهداری می شود را ترویج کفر و بت پرستی می دانند. گهستونی گفت: مسئولان شهرداری و مردم هم از ترس تخریب مجسمه ای که هنوز نصب نشده است و به ارزش ۳۰۰ میلیون تومان ساخته شده آنرا در جایی امن مدفون کرده اند تا در فرصتی دیگر آن را در میدان ورودی شهر در نزدیکی روستای تاریخی شهسوار، نقش برجسته های کول فرح و در اطراف تالاب میانگران نصب کنند. حق تکثیر : مقاله - از نشریه بررسیهای تاریخی - شماره اول - سال سوم بررسی‌های تاریخی، نشریه‌ای در تاریخ، تاریخ نظامی ایران و تحقیقات ایرانشناسی (۱۳۴۵-۱۳۵۷ ه‍.خ).