توضیحات
. علامه، بدیعالزمان فروزانفر(ره)، استاد بینظیری که هنوز آسمان دانشگاه طهران بر سر چنویی سایه نگسترده است. کاش مدتها پیش از این، در مجلهی خود رسما اعلان میفرمودید که چنین نیت خیری دارید و مبارک فالی زدهاید که شمارهای از این گرامیمجله را به نام نامی مرحوم یگانهی دوران، و بدیع زمان، فرید عصر، و وحید دهرِ خود، یعنی حضرت مستطاب شیخالمشایخ و استادالاساتیدِ ادب و فرهنگ دو زبان، استاد علامه بدیعالزمان فروزانفر-تغمدالله تعالی بغفرانه- مزین فرمایید، تا همهی افاضلِ گردنکشانِ مُلکِ ادبِ معاصرِ ایران که تا فروزانفر زنده بود همگیشان سر تسلیم به حُکم و رای او نهاده بودند و اکنون نیز در میان آنان بهراستی: زیر صد منّت او، ناموری نیست که نیست، هر یک بیان و بنان خود را به ذکر جمیل آن مرد بیبدیل بیارایند و اندکی از حق بسیار بزرگی که آن نازنیناستادِ اجلِّ اکمل بر گردن یکایک آنان دارد، بگزارند. منبع مقاله: مجله بخارا، سال چهاردهم، شماره ۸۴ - آذر و دی ۱۳۹۰