توضیحات
در این مقاله مشارکت روستاییان در بازسازی مناطق زلزلهزده و نیز نظام بازسازی مساکن و بناهای تخریب شده، در جریان وقوع زلزله، در سه دوره مختلف و در طول 50 سال گذشته، بررسی شده است.واقع شدن بخش عمدهای از ایران روی کمربند زلزله سبب شده است که زلزلههای ویرانگر در دهههای اخیر صدمات و خسارات بیشتری به مناطق روستایی و مردم روستانشین وارد کند.عدم استفاده از مصالح ساختمانی مرغوب و مستحکم از یک طرف و فقدان دانش مناسب برای احداث بناها از طرف دیگر موجب بروز خسارات فراوانی به ساختمانهای روستایی شده است.در 90 سال گذشته در ایران حدود 90 بار زلزله نسبتا شدید به وقوع پیوسته که تلفات انسانی آن بیش از دهها هزار نفر بوه است.برای نمونه در 25 سال گذشته زلزله حدود 60 هزار نفر از هموطنان را به کام مرگ بوده است(عملکرد سال 1371 ستاد حوادث غیر مترقبه).بازسازی مناطق آسیبدیده، خاصه در مناطق روستایی، همواره نیاز به کمک دیگران داشته است، زیرا روستاییان به هنگام بروز سوانح، به علت نامناسب بودن وضعیت اقتصادیشان و گرفتاریهای ناشی از مصائبی که به دلیل مصدومیت و یا فوت بستگان و عزیزان خود و ضرورت رسیدگی به امور مزرعه و...پیدا میکنند، نیازمند کمک و مساعدت دیگران میشوند.معمولا دولت و یا مردم در این مواقع به کمک آنها میشتابند.تجربه بازسازی در این مقاله در سه دوره متمایز یعنی دوره ارباب و رعیتی، دوره پس از اصلاحات ارضی و دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی و در نهایت مشارکت روستاییان در زمینه بازسازی بررسی شده است. منبع مقاله: مجله مطالعات جامعه شناختی » پاییز و زمستان 1380 - شماره 18 - (34 صفحه - از 133 تا 166)