دیوان هلالی جغتائی
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
- نویسنده : هلالی جغتائی
توضیحات
با مقدمه و تصحیح: سعید نفیسی شادروان سعید نفیسی در مقدمه می نویسد: هلالى استرابادى قطعا یکى از بهترین غزل سرایان ایران و یکى از بزرگترین شاعران اواخر قرن نهم و اوایل قرن دهم بوده است. در زمان خویش نیز شهرت فراوان داشته و معاصران وى او را بزرگ داشته‌اند. نخستین کسى که ذکر ازو کرده علیشیر نواییست که در مجالس النفایس دربارۀ وى سخن رانده. ى الواقع در فضایل کم از فضلاى عصر نبود. کمال شعر را بر آن کمالات افزوده بود و در مثنویات سه کتاب در رشتۀ نظم کشیده، از آن جمله یکى شاه و درویشست، که از اکثر مثنویات استادان در روانى الفاظ و چاشنى معانى در پیشست، سوادش رشگ گلستانست، بلکۀ غیرت‌افزاى بوستان. این چند بیت در صفت بزم از آن کتابست، مثنوى: شاه را میل سوى باده کشید / باده با دلبران ساده کشید مجلس آراستند و مى خوردند / مى بآواز چنگ و نى خوردند روى ساقى ز باده گل گل شد / غلغل شیشه صوت بلبل شد شد لب گلرخان شراب‌آلود / همچو برگ گل گلاب آلود عکس رخ در شراب افگندند / در شفق آفتاب افگندند لب شیرین ببادۀ دیرین / چون رساندند گشت لب شیرین خندۀ شاهدان شورانگیز / گشت در جام باده شکر ریز پر مى لعل شد پیالۀ زر / گل رعنا نمود پیش نظر شیشۀ صاف از مى دلکش / چون دل صاف عاشقان بى‌غش دختر رز که شیشه منزل کرد / گرم خون بود جاى در دل کرد برجسته‌ترین اثر او مثنوی شاه و درویش (شاه و گدا) است که به زبان آلمانی نیز ترجمه شده‌است. اهمیت هلالی به خاطر غزل‌های لطیف و پرمضمون و خوش آهنگ اوست که مجموع آن نزدیک به ۲۸۰۰ بیت است. حق تکثیر: مصحح پیش از 1359 درگذشته است.
