‫دیوان حکیم شیخ حسین شهرت شیرازی‬

شیخ حسین شیرازی متخلص به شهرت، ملقب به حکیم‌الممالک، طبیب و شاعر بزرگ دربار محمد شاه و فرخ‌سیر بوده است. آبا و اجداد وی از اعراب بحرین بوده‌اند که در تاریخی نامعلوم به شیراز آمده و در آنجا ساکن شده‌اند. تاریخ تولدش معلوم نیست ولی در شیراز دیده به جهان گشوده است. وی کودکی خود را در مکاتب علوم دینی گذراند و در نوجوانی پزشکی را فراگرفت و در جوانی در شاخة طب به مهارت و شهرت فراوانی رسید و بر اثر همین شهرت پادشاهان هند به خدمت گرفتن وی را لازم دیده و از وی دعوت کردند تا به دربار آنها بیاید. پس از ورود شهرت به دربار محمدشاه، مهارت وی در طبابت سبب پیشرفت پایگاه و مقام وی در دربار شد و تا پایان عمر به عزّت و احترام کامل زندگی کرد. سرانجام شهرت در اواخر عمر در گوشه‌نشینی و عزلت به سال 1149ق در شاهجهان آباد از دنیا رفت و در همانجا به خاک سپرده شد. دیوان حکیم شیخ حسین شهرت شیرازی، به تصحیح غلام مجتبی انصاری و با ویراستاری و بازنگری علی‌رضا قزوه، به همت مرکز تحقیقات فارسی رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران؛ در دهلی نو؛ در بهمن 1388ش / فوریه 2010م، در قطع وزیری در 449 صفحه، به چاپ رسیده است. ویراستار در مقدمة خود، انتخاب خوبی از اشعار شهرت کرده و در معرفی محسنات و زوایای مختلف شعر و مضمون اشعار وی مطالب مفیدی را ارائه نموده است. مقدمة مصحّح در ابتدا با بررسی خوب و جامع اوضاع تاریخی، اجتماعی،‌ سیاسی و فرهنگی و ادبیِ عهد شاعر، بخوبی زمینه را برای ورود به بررسی احوال و آثار شاعر آماده می‌کند. در ادامه مصحح به شرح احوال شهرت، به اندازة کافی پرداخته و بر پایة ‌روشی علمی با استفاده از منابع متعدد سیر زندگی وی را بررسی کرده است. در این تصحیح 841 غزل که بخش اعظم دیوان را تشکیل می‌دهند،‌ بر اساس ترتیب الفبای قوافی تنظیم شده‌اند و 8 مخمس، 88 قطعة کوتاه و 70 رباعی در ادامه ارائه شده است. از اشعار اوست: مرا زلفت ز دام آزاد خواهد کرد مى‏دانم ................ولى بعد از رهایى یاد خواهد کرد مى‏دانم حق تکثیر: چاپ اول: دهلی نو ـ بهمن ماه ١٣٨۸ ه ش/فوریه ٢٠١٠ م