توضیحات
به اهتمام: محمدجعفر محجوب با مقدمه ی : جلال الدین همایی شمس الشعراء سروش اصفهانی، از سرآمدان شعر و ادب دوره قاجاریه و از ارکان اربعۀ قصیده در عهد ناصری و در سبک شاعری، پیرو استادان کهن به ویژه فرخی سیستانی و امیر معزی است. از جمله مضامین برجسته و پر بسامد در شعر سروش، بیان مناقب آل اللّه علیهمالسّلام در والاترین سطوح بوده است. شیوۀ بیان و عرضه این گونه مناقب حاکی از حضور تفکر ویژهای در دربار ناصرالدین شاه قاجار است. حق تکثیر: تهران: امیرکبیر، ۱۳۴۰