توضیحات
مقاله ای کوتاه داستان های شاهنامه از نظر مردم دوره ساسانی تاریخ قدیم سرزمین ایران بود . ساسانیان از سلسله های تاریخی ماد و هخامنشی اطلاع درستی نمی داشتند و تنها داستان هایی را که از کتاب مقدس اوستا ( گاتاها و یشت ها ) نشات گرفته و روایاتی که سینه به سینه گشته بود , تاریخ نیاکان خود می پنداشتند . مجموعه این تاریخ افسانه آمیز , ایران را به سپیده دم دور دست حیات خود می پیوست . روایات آن , بسان چشمه ای بود که از میان گل و لای قرون صافی شود و جاری گردد . آنچه به جای مانده بود , زلال تمدن و سرگذشت قومی , که دوران های پرکشاکش تیرگی ها و روشنی ها را گذرانده بود .