توضیحات
عبدالوهاب البیّاتی در سال 1926 در بغداد متولد شد و در اگوست 1999 چشم از جهان فرو بست. تحصیلات دانشگاهی خود را در بغداد در دانشسرای عالی به پایان رساند و به علت فعالیت های اجتماعی و سیاسی در ادواری از عمرش با محرومیت سیاسی و سلب تابعیت روبه رو شد و سال ها در کشورهای عربی و اروپایی در تبعید زندگی کرد. گرچه ناقدین عرب در مورد بنیانگذاران شعر نو عربی بین خانم نازک الملائکه و بدر شاکر السیّاب اختلاف نظر دارند، ولی بی شک عبدالوهاب البیّاتی را میتوان یکی از سه بنیانگذار شعر نو عربی به شمار آورد. اشعار وی دارای مضامین انسان دوستانه و ظلم ستیز است و در نگاه و زبان شعری اش اساطیر جای شایستهای دارند. البیّاتی به خاطر آوارگی، مهاجرت و تبعید همیشه در سفر بوده و این سفر و گذار در شعرهای او بازتاب یافته است. شعرهای او در گذار از سرزمین ها است که ویژگی های ذهنی و زبانی خود را می یابد. به سان سایر شاعران نوگرای عرب، او تحت تأثیر شعرای اروپایی و امریکایی و شاعرانی مانند « ناظم حکمت »، « آراگون »، « پابلو نرودا » و « تی.اس.الیوت » قرار داشت. اشعار او به زبان های فارسی، روسی، انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، اسپانیایی، چینی و یوگسلاوی برگردانده شده است؛آهنگساز روسی « اسپنسکی» با اقتباس از شعر 20 قصیده در وین وی، برگرفته از کتاب کلمه هایی که نمیمیرند آهنگی ساخت و به رهبری موسیقدان بزرگ شوستاکویچ و به همراهی اوسپنسکی به اجرا درآمد ». البیّاتی بیست و هفت مجموعه شعر یک نمایشنامه و چند اثر دیگر از خود به جای گذاشت. حق تکثیر: اجازه مترجم