توضیحات
یکی از صاحبنظران بسیار مشهور عالم تأویل، پل ریکور است. او، متن را بسیار کلی در نظر دارد؛ و معتقد است که قابل تجزیه به واژگان و جمله، نیست. ریکور، به نیت و قصد قبلی نویسنده، اعتقادی ندارد؛ و بر این مسئله تأکید میورزد که میان معنا و مصداق آن، تفاوت عمده وجود دارد. به عبارتی دیگر، طبق نظر او، یک معنا در ذهن مخاطب وجود دارد و یک معنا هم در جهان مطرح است؛ و باید میان این دو، تفاوت قائل شد. از این رو، او به این نتیجه میرسد که هر متنی، دارای یک معنای واحد، نیست؛ و هر بار، به گونهای کاملاً متفاوت استنباط میگردد. ریکور به صنعت ادبی کنایه، بسیار اهمیت میدهد؛ و آن را توصیف جدیدی از حقیقت میداند؛ حقیقتی که در اولویت دوم قرار دارد و نمیتواند به حقیقتِ ابتدایی و اصلی، مرتبط گردد. ریکور میگوید: کنایه میتواند در حد یک متن کامل هم مطرح گردد؛ و تنها باید در حد تفسیر واژگان، آن را به کار گرفت. بر اساس گفتة او، کنایه، همان فرایندی است که تأویل نام گرفته است.