جنگ بی پایان

ترجمه: نهضت آزادی ایران میچل کِلر در کتاب جنگ بی پایان ادعا می‌کند که: نخبگان و نخبه‌های حاکم بر آمریکا هم ما را وادار می­کنند که همچنان سرسختانه به سرکوبی انقلابها بپردازیم. زیرا آنها (انقلابیون) تلاش غیرانسانی مزبور (انقلاب) را تنها راه حفظ قدرت و منافع، یعنی حفظ حیات خود می‌دانند. در این راه هیچ سازشی وجود ندارد، منافع تهدید شده بزرگتر از آنست که بتوان سازش کرد. تنها نتیجه این تنازعات جهانی برای آمریکا، شرکت در یک سلطه طولانی از برخوردهای محدود و عملیات‌های مستمر و پی­درپی و تثبیت کننده است. «یعنی جنگ بی پایان» برای اینکه این تئوری اتفاق بیفتد: در بین سالهای 1798 تا 1945 از 160 موردی که نیروهای آمریکائی درخارج از آمریکا بکار گرفته شده‌اند در اکثر موارد، درگیری و اشتغال در کشورها جهان سوم بوده است. «همان برخوردهای محدود» بعنوان مثال بین سالهای1900 تا 1925، نیروهای آمریکایی برای حفظ منافع آمریکا، هفت 7بار به چین، 3 بار به کلمبیا، 3 بار به کوبا، 4 بار به جمهوری دمینیکن، 2بار به کره، 3بار به مکزیک، 1 بار به مراکش، 2 بار به نیجریه، 6 بار به پاناما، 1 بار به فیلیپین، 1 بار به سوریه و یک بار به ترکیه اعزام شدند. کِلِر در ادامه می‌گوید: ثبات امپراطوری نامرئی ما در جهان سوم، بوسیله شورشهای غیرمنتظره و موفق در بین فو در سال 1954، کوبا در سال1959 و الجزایر در سال1962 دستخوش تزلزل شد. آنزمان تزلزل امپراطوری غرب در آینده توسط کاخ سفید پیش بینی می‌شد. در این بین کِنِدی رئیس جمهور با ذکاوت وقت آمریکا پیشتاز تئوری پرداز مهار انقلابیون بومی‌است. در اثر همین دیدگاه و پس از شکست آمریکا در کره، عقیدۀ اندیشمندان کاخ سفید بر آن است که: جنگ کره برای بسیاری از امرای ارتش آمریکا یک تجربه محرومیت و خواری بود. ارتش آمریکا بوسیله یک ارتش آسیایی متوقف شده بود و آیزنهاور قول داد که در آینده از درگیری در جنگ غیرهسته ای در محیط آسیا اجتناب کند. حق تکثیر : نهضت آزادی ایران، توحید، ۱۳۵۷