مرد بی فریاد

علیرضا ذیحق از نویسندگان معاصری است که مجموعه آثار وی در زمینه های ادبیات داستانی از ویژگی‌های خاصی برخوردار است . زبان و بیانی غیر متعارف که خلاقیت او رادرگستره ی تخیل و جنس روایت ،متمایزترمی کند .وی در کارنامه ی فرهنگی اش، سردبیری نشریات زیر را نیز برعهده داشته است : ۱- ماهنامه ” دَده قورقود ” در سالهای ( ۱۳۵۹- ۱۳۶۲ – محل انتشار : تبریز)۲- هفته نامه ” اورین خوی “( محل انتشار: شهرستان خوی ). همچنین مؤلفِ آثار متعددی در زمینه های نقد ادبی و فرهنگ مردم می باشد که به زبان های فارسی و ترکی آذربایجانی منتشر شده اند . * ” فرشته نوبخت ” در سایت ادبی – فرهنگی ” مهر هرمز ” که زیر نظر علیرضا عطاران منتشر می شود در مورد علیرضا ذیحق مقاله ای دارد که نکاتی از آن ذکر می شود : “او داستان و رمان می نویسد، ترجمه می کند، نقد می نویسد، در تاریخ ادب و فرهنگ ایران تحقیق می کند، مطالعه و مصاحبه می کند،… و هیچ چشم‌داشتی هم ندارد جز اینکه دینش را به ادبیات ادا کند. دینی که برخاسته از عشق و شیدایی خود اوست. و آیا به راستی امثال او دینی به ادبیات ما دارند؟ ادبیات ما اگر از این دسته از هنرمندان وامدار نباشد، دینی هم به آنها ندارد.من مدت زیادی نیست که جناب علی‌رضا ذیحق را می شناسم. آشنایی من بر می گردد به مطالعه‌ی آثار مکتوب و یا اینترنتی ایشان و نیز مختصر ارتباطی که همواره برای من سرشار از آموخته‌ها بوده است؛… آن چه برای من بسیار با اهمیت است علاقه‌ی او به پرورش و تشویق نسل نو قلم و جوان است. من در محضر ایشان و از طریق قلم و آثار استاد، در حقیقت الفبای عشق و معرفت به ادبیات را آموختم؛ که بی آموختن این الفبا قدم در این مسیر نمی توان نهاد.” * علیرضا عطاران ( علی آرام ) در معرفی نویسنده می گوید : “«علیرضا ذیحق» نویسنده پرتلاشی است که هم به فارسی مینویسد و هم به ترکی. ضمن این که داستانهایی از فارسی به آذری ترجمه کرده است.«سعادت نامه» مجموعه داستانهایی از نویسندگان معاصر است. [محمدعلی جمالزاده، صادق هدایت، جلال آلاحمد، غلامحسین ساعدی، محمد بهارلو، علی آرام، میترا الیاتی، میترا داور، فرشته نوبخت.] که به زبان تورکی آذربایجانی ترجمه شده است و به صورت فایل پی دی اف منتشر شده است.با این که من هیچ شناخت شخصی از «علیرضا ذیحق» ندارم. ـ آشناییام بانویسنده فقط از طریق نوشتههای او است. آن هم آنچه که از طریق اینترنت توانستم به آن دسترسی پیدا کنم که بخش بیشتر آن را نیز خواندهام.ـ اول بار داستان کوتاه [عید خون] از نویسنده را خواندم. نمیخواهم بگویم که این داستان خوبی هست یا نیست. اما بنا به گفته نویسندهای؛ هر داستانی که در ذهن آدم بنشیند و تا مدتی نتواند فراموش کند؛ میتواند معیار خوبی باشد. و بهتر است بگویم؛ بیشتر شناخت من از نویسنده، همین داستان است که شخصیت اصلی آن همیشه در ذهنم حضور دارد.” بر گرفته از وبگاه جوایز ادبی حق تکثیر: اثر متعلق به اینجانب بوده و حق تکثیر آن برای کتابناک آزاد است ./ علیرضا ذیحق