توضیحات
از متن کتاب: ایلات و عشایر در کنار دو جامعه ی شهری و روستایی، جامعه ی سومی را در کشور ما تشکیل می دهند که دارای مختصات اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی متمایز و خود ویژه ای است. در نیمه ی دوم قرن 19 میلادی عشایر حدود 25 الی 50 درصد جمعیت ایران بود و متناسب با این کمیت نقش مهمی در حیات اجتماعی کشور ایفا می کرد. در دوران اخیر به دلیل فروپاشی جامعه ی سنتی و فرآیند شتابان غربگرایی جامعه ی عشایری ایران دستخوش یک بحران همه جانبه و عمیق شد و جمعیت آن به طرز چشمگیری کاهش یافت و در فاصله ای کمتر از نیم قرن از 25% به 14% جمعیت در سال 1355 شمسی رسید. حق تکثیر: تهران، نشر نی، 1369 با اجازه ی نویسنده در سایت قرار گرفته است.