مغز در عشق و شهوت

مسلماً از ابتدای پیدایش انسان، عشق در زندگی وی تاثیری به‌سزا داشته است. این احساس نشان از تعلق خاطر فردی به فرد دیگر دارد و در عمل شاید بتوان از آن به‌عنوان تداوم دهنده‌ی اصلی روابط انسانی و عامل اصلی بقای جوامع بشری نام برد زیرا از یک‌سو به‌شکل عشق والدین سبب‌ حمایت آنان از فرزندان‌شان در دوران رشد و نمو می‌شود و از سوی دیگر به‌شکل عشق جنسی عامل تولید مثل و ضامن اصلی بقای نسل است. شدت این احساس و اهمیت آن در زندگی بشری به‌قدری است که تاثیرات عمیق آن را در تمامی رشته‌های هنری و محصولات فرهنگی بشری که خود آن‌ها نشان ‌دهنده‌ی فعالیت پیچیده‌ی مغزی هستند، می‌توان یافت. اما آیا بین این احساس و روندهای بیولوژیک یا ساختار آناتومیک مغز ازتباطی وجود دارد؟ متاسفانه گرچه انسان بسیار به عشق فکر می‌کند، اما سابقه‌ی بررسی تاثیر آن در مغز در متون علمی قدمت زیادی ندارد. البته این رابطه موضوع کار دانشمندانی در رشته‌های Evolutionary psychology یا «روانپزشکی تکاملی» (رشته‌ای از روانشناسی که چگونگی تطابق انسان با تغییرات فیزیکی و اجتماعی اطراف خود را بررسی می‌‌کند)، علم اعصاب (نوروساینس) و انسان‌شناسی بوده که شاید معروف‌ترین آن‌ها تحقیقات هلن فیشر، روانشناس و انسان‌شناس امریکایی و بررسی مغز انسان‌های عاشق با MRI است. آن‌چه در این کتاب می‌خوانید، ترجمه و خلاصه شده‌ی مقاله‌ای است با عنوان The Brain in Love and Lust (مغز در عشق و شهوت) که جان مک‌منمی (John McManamy)، روزنامه‌نگار و نویسنده‌ی معروف فعال در عرصه‌ی نوروساینس ابتدا در سال ۲۰۰۵ نوشته و سپس در سال ۲۰۱۱ بازنگری کرده و در آن به بررسی روابط عشق و مغز در متون علمی پرداخته است. حق تکثیر: این اثر تحت مجوز توزیع و تکثیر اشتراکی است و هرگونه استفاده غیر انحصاری از آن بدون اشکال است