Description
. غزل یاد شده از غرر غزلهای دیوان شمس است و کمتر غزلی است که از حیث اشتمال بر رموز حکمت و کنوز بصیرت به پای آن برسد. گویی جلالالدین بلخی عصاره و خلاصه تجربههای عرفانی و متعالی خویش را در آن به ودیعت نهاده است و از کشفهای باطنی و معنوی خویش پرده برداشته و ثمرات سلوک عارفانه و عاشقانهاش را یکجا باز کرده است.... منبع مقاله: ماهنامه مهرنامه، شماره ۱، اسفند ۱۳۸۸