توضیحات
این نوشتار،ترجمه ای است از نامه ی داریوش شایگان،اندیشمند برجسته ی ایرانی،خطاب به نسل های آینده، که کامران فانی آن را از زبان فرانسه به پارسی بازگردانده است.این نامه از آنرو خواندنی است که شایگان پس از سال ها سیر در وادی های مختلف معرفت در شرق و غرب می خواهد تجربیات بیکرانش را در اختیارمان بگذارد. گوشه هایی از این متن: «نمیدانم تجربیات پرماجرا و پیچاپیچ من از این قرن رو به افول میتواند سرمشقی برای نسل های آینده به شمار آید یا نه؟به هرحال من محصول بسیار پیچیدهء آنم. من که زندگی ام را در حاشیهء دگرگونیهای بزرگ این قرن گذرانده ام،خود را دستخوش تمامی آثار مثبت و منفی آن میبینم، بی آنکه فرصت بیابم در جریانهای خلاق آن شرکت جویم. سفر از پیرامون به مرکز مرا ناگزیر کرده بود که از هر امر خرده ریز بسیار چیزها بیاموزم.چیزهایی که در دنیایی که در آن پا نهاده بودم از بدیهیات بود.وقتی به راهی که پشت سر گذارده ام مینگرم از این همه موانع و از این همه ساده نگری خود دچار بهت و حیرت میشوم و حتی به هراس می افتم... تا آنجا که به یاد دارم در عوالم گسسته ای میزیستم که هیچ چیزش سر جایش نبود... تکه پاره های پراکنده و ناساز معرفتش را به هم وصله پینه کرده بودند... در نتیجه همواره این احساس را داشتم که گویی در برزخ زندگی میکنم.درواقع نسل من برخورد فرهنگها را با تمام وجودش حس کرده بود و من نیز بسیار زود از همان اوان کودکی این برخورد فرهنگی را در خود جذب کردم....» حق تکثیر: مقاله - از روزنامه همشهری ، (۱۴ دی ۱۳۷۸): ص ۵. ، ، (۱۶ دی ۱۳۷۸): ص ۵.