توضیحات
ملّا بهمرد و و کسانش در مرز مشترک سه طایفه از طوایف ممسّنی مسکن گزیده بودند تا زیر بار سران و کلانتران هیچیک از سه طایفه نروند. بدشان نمی آمد که زور بگویند ولی هیچگاه زور نمی شنیدند. کل گاهی ها زراعت دیم ناچیزی بر سر سنگ، سنگی پوشیده از لایه ی نازک خاک داشتند و از ناامنی بیش از زراعت سود می بردند. زندگیشان از همین دو طریق میگذشت: محبتِ باران و برکتِ ناامنی. اگر این دو نعمت دست به دست هم میدادند روزگارشان تیره نمی شد وگرنه گرسنه می ماندند.... حق تکثیر: آزاد