پاپ سبز

«پاپ سبز» رمانی از میگل آنخل آستوریاس (1899-1974)، نویسنده سوسیالیست گواتمالاییست، که به سال 1954 منتشر شد. این آخرین بخش از اثری سه بخشی (تریلوژی) است، که آستوریاس به زندگی کشاورزان اختصاص داده. پاپ سبز: جو میکر تامپسون یک آمریکایی است که تصمیم می گیرد در گواتمالا به کشت موز بپردازد و اهداف غیراخلاقی و بلندپروازانه ای نیز در این باب در ذهن دارد . او در رسیدن به این هدف از هیچ کاری رویگردان نیست و نهایتا نیز مالک یکی از بزرگترین شرکت های پرورش موز می شود و لقب پاپ سبز را از آن خود می سازد . او عاشق دختری به نام مایاری می گردد که بومی گواتمالاست و از تحقیر جو میکر نسبت به مردمش دلگیر .... در حقیقت در این کتاب شاهد غصب زمین های روستاییان توسط زورمندان و در کتاب چشمان نخفته در گور شاهد بازپس گیری این زمین ها توسط همان روستاییان هستیم . شخصیت های دو کتاب هم تا حدودی مشترکند. بخش هایی از کتاب: یا باید مردم را به وسیله ی فشار و زور به اطاعت در آورد یا به حال خود واگذاردشان . نوازشت مرا آتش می زند و بو سه ات تحقیرم می کند ، چون که می دانم در انگشتانت سکه های طلایی است که همه چیز را تباه می سازد ، همه چیز را آلوده می کند . آدمیزاد با داشتن صدا مثل خدایان قدرت دارد و تا وقتی صدامان باقی است قدرتمان نیز باقی خواهد ماند . اشک مدور است ، کره ی پهناوری است سیال که کارش سرانجام غرق کسانی است که دوست دارند ، دوست داشتنی بی بازگشت . دل آدمی هرگز اشتباه نمی کند . افکار سیاسی به ارث می رسد ، در خون آدمی است و هیچ چیز خطرناک تر از این نوع توارث نیست و از همین راه است که از مرد انقلابی ، انقلابی دیگر به دنیا می آید و از پلیس پلیسی دیگر . کسی که پول مول دارد نباید مبارزه کند ! مبارزه مال فقیر بیچاره هاست : ثروتمند میلیونر دیگر به فکر جنگ نیست . دیگرانند که باید به خاطر او بجنگند . حق تکثیر: تهران: خوارزمی، ‏‫‏۱۳۶۳