توضیحات
از مدتها پیش منتظر کشف پدیدههایی چون «آلن بدیو» بودم. کسی که با یک استحکام و پایداری فلسفی و نه فقط جامعهشناسی یا سیاسی، در برابر وضعیت موجود؛ هم در واقعیت و هم در نظریه بایستد. کل فضایی که یک طرف آن لیبرالیسم و طرف دیگر آن پستمدرنیزم و کل ماجرای نسبیگرایی به خصوص زبان و تمامی ادعاهای عجیب و غریب درباره پایان تاریخ، سیاست، سوژه، حقیقت و ایدئولوژی است. این حس پایان را که همه فریاد میزنند فقط یک بازی زبانی نشانهها، تفاسیر و معانی است که قرار نیست در هیچ موردی به توافق برسند، یک گفتوگوی بیحاصل و بیربط به حقیقت. «آلن بدیو» کسی است که در برابر این فضا میایستد و ایستادن او یک ایستادن فلسفی مستحکم است و به همین علت نیز نتایج سیاسی و فلسفیاش آشکار میشود.