سیمون دوبووار و رازهای زندگی‌اش با ژان پل سارتر

مصاحبه گر:آلیس شواتزربا ترجمه: هوشنگ طاهری آنچه می‌خوانید مصاحبه‌ای است که خانم »آلیس شواتزر« (Alice Schwarzer) روزنامه‌نگار مشهور آلمانی با این دو نفر درباره جزییات زندگی مشترک‌شان است. در این گفت‌و‌گو حرف‌ها و پرسش‌هایی مطرح شده که همواره برای خیل روشنفکران آشنا و یا علاقمند به دیدگاه‌های این زوج آرمان‌گرا مطرح بوده است. مصاحبه‌گر خانم شوارتزر که به‌داشتن دیدگاه‌های فمینیستی شهرت دارد متولد ۱۹۴۲ است و از سال ۱۹۷۲ تاکنون با انتشار نشریه اِما (EMMA) به‌ترویج دیدگاه‌های فمینیستی خود می‌پردازد. سیمون دوبووار (Simone de Beauvoir) اگر زنده بود امسال صد سالگی‌اش را نه او فقط، بلکه همه فمینیست‌های دنیا جشن می‌گرفتند، ولی او در سال ۱۹۸۶ مرد و به فراق ۶ ساله‌اش با ژان پل سارتر (Jean-Paul Sartre) پایان داد. این دو ادیب، فیلسوف، جامعه‌شناس، اگزیستانسیالیست فمینیست در سال ۱۹۲۹ با هم آشنا شدند و خیلی زود به‌هم نرد عشق باختند. آنها مدت ۵۱ سال، یعنی تا سال ۱۹۸۰ که سارتر مرد، با هم عاشقانه زندگی کردند، ولی هیچ‌گاه ازدواج نکردند، تعهد اخلاقی به‌معنای رایج اجتماعی نسبت به هم نداشتند و بچه‌ای هم نیاوردند. سارتر سال ۱۹۴۶ برنده جایزه نوبل شد، ولی حاضر به‌پذیرش آن نشد و در عوض خطابه‌ای سراسر حمله به سیاست‌های امپریالیستی آمریکا خواند و پس از آن بود که ریاست افتخاری سازمان دفاع از زندانیان سیاسی ایران را پذیرفت. دو سال بعد دو بووار کتاب مشهور »جنس دوم« که مانیفست فمینیست‌های جهان محسوب می‌شود را منتشر کرد که غوغایی در جهان به‌راه انداخت که هنوز بعد ۶۰ سال هم ادامه دارد. گفته می‌شود که سیمون دوبووار یکی از مهم‌ترین جرقه‌های نوشتن «جنس دوم» را آشنایی با «نلسون الگرن» نویسنده آمریکایی می‌داد. خود دوبووار می گوید با نلسون الگرن، برای اولین بار ارگاسم کامل به معنای واقعی را تجربه کرده است و این تجربه جرقه‌ای برای او بود تا همه آن نابرابری‌هایی که در پس زمینه ذهن او خوابیده بود را به ثبت برساند. به هر حال در سال ۱۹۸۰ سارتر، که سه سال از سیمون دوبووار بزرگ‌تر بود، درگذشت و ۶ سال پس از او سیمون هم درگذشت که او را در کنار سارتر در قبرستانی در پاریس مدفون کردند.