تاریخ افغانستان بعد از اسلام

نویسنده : عبدالحی حبیبی مشتمل بر اوضاع سیاسی , اداری , فکری , اجتماعی و اقتصادی در دو قرن اول هجری عبدالحی حبیبی (۱۲۸۹ - ۱۳۶۳) از تاریخ‌نگاران معاصر افغانستان بود که به هر دو زبان فارسی و پشتو می‌نوشت. عبدالحی حبیبی فرزند ملا عبدالحق در ماه ثور ۱۲۸۹ ماه مه ۱۹۱۰، ۱۷ ربیع الاول ۱۳۲۸ قمری در قندهار به دنیا آمد. پدر کلانش مولوی عبدالرحیم و جدش مولوی حبیب الله محقق قندهاری است. به همین نسبت تخلص خود را حبیبی انتخاب نموده‌است. از لحاظ تبار قومی به قبیله کاکر پشتون پیوند دارد. عبدالحی در ۱۲۹۹ در مکتب ابتدائیه شالیمار شامل گردید. بعد از ختم دوره شش ساله مکتب، در ۱۳۰۴ شمسی، پای درس مولوی عبدالواسع ومولوی ابوالوفای کندهاری استاد مدرسه نظامیه دکن نشست. بعد از آن دیگر تحصیلات دانشگاهی نکرد و با مطالعه نشرات افغانستانی، ایرانی و هندی چون سراج الاخبار، حبل المتین، کاوه، ایرانشهر، ارمغان، الهلال، صور اسرافیل و دیوان اشعار کلاسیک‌های ادبی دری محشور شد و آشنایی با دیدگاه‌ها و نوشته‌های محمود طرزی افغان و سیدحسن تقی زاده محمد قزوینی، سیدکاظم، ایرانشهر، جمال زاده ایرانی، جرجی زیدان مصری، سهیلی نعمانی هندی، سلیمان ندوی و دیگران به ارتقای شخصیت علمی خویش پرداخت. آموزش زبان‌های عربی، ‌اردو و انگلیسی را آغاز کرد و با زبان‌های اوستایی، سانسکریت، فارسی باستان آشنایی یافت. حبیبی در ۱۵ سالگی به وظیفه رسمی آغاز کرد و در ۲۲ سالگی در سال ۱۳۱۱ با نوشتن تاریخچه سبک‌های شعر پشتو (به فارسی) به کتاب نویسی و تالیف پرداخت، هرچند قبل از آن در جریده هفتگی طلوع افغان مقالات می‌نوشت. حق تکثیر: چاپ اول در کابل