توضیحات
ضى نجومى کرمانشاهى دلت به وصل گل اى بلبل صبا خوش باد که در چمن همه گلبانگ عاشقانه تست شیفتگى من بنده ناتوان را به هنر. ذوق و کمال بهویژه خط زیبا همگان دریافتهاند، «همه دانند که من سبزه خط دارم دوست» کوس این عشق و شیدایى را به سر هر کوى و برزن چنان نواختهاند که سوختن و نهان کردنش را نه یارایى هست و نه صلاحى و خداوند را سپاس بر این عشق و شوریدگى تا دم بدم افزون باد. و اینک رهآوردى تازه از راه رسیده و نوایى نوین به گوش جان اهل هنر و فضل در افتاده و ذکر جمیل میرزاى کلهر خوشنویسِ بىنظیر شهر عزیز من کرمانشاهان در میان «المنّة للّه که درِ میکده باز است» بهانهاى شیرین و توفیقى الهى است تا سر ارادتى بر آستان او نهم و مرا هم از آنکه عاشق مرز و بومم بدانند، چه باک و چه افتخارى از این به. مگر روزگار دست دهش و بخشش چنین بزرگانى را همیشه دارد. گر من سخن نگویم در وصف روى و مویت آئینهات بگوید پنهان که بى نظیرى