زندگی پر هیجان یک هنرمند

. منشه امیر (با نام واقعی منوچهر ساچمه چی)، کار روزنامه‌نگاری را از سن ۱۷ سالگی در روزنامه کیهان تهران آغاز کرد و به مدت سه سال در آن روزنامه به سردبیری مصطفی مصباح‌زاده همکاری داشت. او که به زبان فرانسه تسلط داشت از آغاز کار ترجمه خبرهای مهم را از فرانسه بر عهده داشت. او پس از آن برای تحصیل در رشته علوم سیاسی راهی اسرائیل شد. منشه امیر، به طول پنج دهه در بخش فارسی رادیو اسرائیل فعالیت داشته و مدتی نیز مدیر بخش فارسی این رادیو بود است. وی در دوران انقلاب ۱۳۵۷ ایران، مفسر اوضاع ایران در تلویزیون اسرائیل نیز بوده است. در جریان اعتراضات پس از انتخابات ۲۲ خرداد ۱۳۸۸، برنامه روزانه منشه امیر در بخش فارسی رادیو اسرائیل و بخش فارسی بی‌بی‌سی مورد به دلیل «دخالت دولت‌های خارجی در وقایع ایران» اعتراض دولت ایران قرار گرفت. و اما در مورد هنرمند: رمبراند هارمنزون وان راین (به هلندی: Rembrandt Harmenszoon van Rijn، تلفظ: رِمبراند هارمِنس‌زؤن فان رَین) (۱۵ ژوئیه ۱۶۰۶ یا ۱۶۰۷ (میلادی) - ۴ اکتبر ۱۶۶۹) نقاش هلندی و از مهره‌های عصر طلایی آن کشور بود. کار رمبراند در نخستین سالهای فعالیت هنریش در آمستردام، از شیوه کار روبنس و دیگر نقاشان هلندی پیرو کاراوادجو مانند هونتهورست متآثر بود. مثلاً در تابلویی چون شام در امائوس که به حدود ۱۶۳۰ مربوط می‌شود، موضوع را با درام برجسته‌ای - با ایجاد تضادی شدید میان نور و سایه - شبیه سازی می‌کند، و حتی از شیوه مأنوس نقاشان همعصرش استفاده می‌کند و منبع نور را پشت یک شکل مانع قرار می‌دهد. به سبب ژرف نگری در درون آدمی، قدرت تخیل، توانایی فنی و کثرت و تنوع آثارش ، یکی از برجسته ترین هنرمندان اروپایی به شمار می‌آید بعلاوه او چاپگر و رسام نیز بود و در حدود سیصد باسمه از وی به جا مانده‌است نخستین هنرمندی بود که اهمیت پرداختن به رنگ، نور و اسلوب رنگامیزی را برابر با اهمیت انتخاب موضوع دانست هدف او کاوش در دنیای درون آدمی بود، خواه در تکچهره‌هایی که از خودش و دیگران نقاشی می‌کرد، خواه در متون مذهبی که به تصویر کشید کاربست اسلوب تدرج ملایم رنگسایه‌ها - از قهوه یی خاموش تا سفید تابناک - به او امکان داد تا حالت روانی متغیر آدمی را بنمایاند، که آن را روانشناسی نور نامیدند در آثارش، نور و سایه به آرامی و با ظرافت در هم می‌آمی‌زند، شکلها را آشکار و پنهان می‌سازند، و کلیتی بصری سرشار از سکوتی روحانی و تعمقی فیلسوفانه پدید می‌آورد