اسلام و دموکراسی

اسلام و دموکراسی از متن کتاب: به دعوتگران مسلمانی که ادعای دموکراسی دارند، دلسوزانه و برادرانه می گوییم: دمکراسی موجود هیچ ارتباطی با اسلام ندارد؛ زیرا اساساً مخالف هرگونه مصدر التزامی است؛ التزام به هر شکل و از طرف هرکسی که باشد، حتی خدا. اولین چیزی که این دمکراسی با آن مبارزه می کند، التزام به اوامر خداوند است. به آنها می گوییم: دمکراسی هیچ ارتباطی با اسلام ندارد؛ زیرا سردمداران دمکراسی راه را برای هرفاسد و مفسدی در زمین گشوده اند؛ اما برای اسلام و مسلمین هیچ راه و مسیری را باز نکرده اند. مسئله ی الجزایر برای همیشه در یادها خواهد ماند. هرگروهی در انتخابات اکثریت آراء را به دست آورد حق حضور در پارلمان را دارد، جز مسلمین. با خودمان صادق باشیم و با مردم نیز. آنچه در پی آن هستیم اسلام است و هیچ نام دیگری غیر از اسلام ندارد. این داعیان گمان می کنند که اگر هویت خود را پنهان کنند و لباس دمکراسی بپوشند، به آنها اجازه خواهند داد که فعالیت و رشد کنند، هرگز ، هرگز، همانا سگ شکاری حس بویایی قویی دارد که از فاصله های خیلی دور بوها را استشمام و احساس می کند.  آنگاه که وارد بازی دموکراسی می شویم؛ اولین اشتباهی که مرتکب می شویم این است که الزام الهی مبنی بر اینکه قوانین الهی باید مبانی اداره امور را تشکیل دهند را به امری تبدیل می کنیم که مردم می بایست در مورد بودن یا نبودن آن رای دهند. و مرتکب این اشتباه می شویم که برای بودن یا نبودن حکم الله صندوق های رأى را ملاک عمل قرار می دهیم. در کنار آن نیز به سودجویان مغرض این فرصت را هدیه می بخشیم تا بگویند که شما اقلیت هستید و اقلیت مجاز نیست اراده خود را بر اکثریت تحمیل کند. اینجا و در این شرایط دیگر بحث الزام به أوامر الهی مطرح نیست بلکه مسأله رای مطرح می گردد و منتظر می شویم تا تعداد رای دهندگان به خود را افزایش دهیم تا بتوانیم بر پایه احکام الله در جامعه عمل کنیم. در حالیکه بحث تحکیم شریعت الله در زندگی مسلمین اوجب واجبات است. و هیچ ارتباطی به تعداد رای دهندگان ندارد و مردم اختیار قبول و رد آن را ندارند؛ زیرا آنان نمی توانند در عین حال که اجرای شریعت الله را رد می کنند خود را نیز مسلمان بنامند! و خسارت دومی که مشارکت در بازی دموکراسی دامن گیر ما می کند: کم رنگ شدن مبحث مشروعیت (بر اساس موازین الهی، مترجم) است. در دموکراسی، مشروعیت از آن کسی است که اکثریت آراء را به خود اختصاص دهد و این معیار هیچ سنخیتی با معیار الهی ندارد. ملاک و میزان در نزد الله، تطبیق شریعت و اوامر وی می باشد و هر آنکس که از اجرای احکام الهی سر باز زند هیچ مشروعیتی در میزان الله ندارد. حتی اگر تمامی آراء را نیز به خود اختصاص دهد.  و اینجاست که راه دموکراسی و اسلام کاملا از هم متمایز می گردد. کلمات کلیدی: دموکراسی در اسلام، آشنایی با دموکراسی، اسلام شناسی، اندیشه اسلامی، برچسب‌ها: دموکراسی در اسلام، آشنایی با دموکراسی، اسلام شناسی، اندیشه اسلامی