تحقیقات حسابداری و منافع عمومی Accounting research and the public interest
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
- ناشر : امرالد (Emerald)
- چاپ و سال / کشور: 2005
توضیحات
چاپ شده در مجله مجله حسابداری، حسابرسی و حسابدهی(Accounting, Auditing & Accountability Journal)
رشته های مرتبط: حسابداری، حسابداری خدمات عمومی
خلاصه هدف- این مقاله با هدف معرفی موضوعی خاص آغاز می شود. طراحی/ اسلوب شناسی/ معبر (راه انجام کاری)- این مقاله در خصوص تنوعی از راه های کاوش ارتباط بین حسابداری و منفعت عمومی بحث نموده و به صورت اجمالی مشمول این موضوع در مقالات را مرور می کند. یافته ها- غیرکاربردی (نامناسب) اصالت/ ارزش- این مقاله با دلیل ثابت می کند که تحقیق حسابداری می تواند به واسطه زیر سئوال بردن تصور منفعت عمومی و به واسطة ملاحظه نه تنها چگونگی شکل دهی منفعت عمومی توسط حسابداری، بلکه به واسطه ملاحظه چگونگی تشکیل حسابداری توسط منافع عمومی گوناگون آشکار گردد. کلمات کلیدی- منفعت عمومی، تحقیق حسابداری، ساختار اجتماعی نوع مقاله- مرور کلی “منفعت عمومی” عبارتی است که ما به عنوان محققین حسابداری آن را با حسابداری با استفاده از انعکاس مرتبط می کنیم. وقتی دربارة حسابداری و جامعه صحبت می کنیم به صورت غیرارادی هنجارها به موضوع راه می یابند، و لذا طبیعی می دانیم که به این مسئله پافشاری کنیم که حسابداری بایستی در خدمت منفعت عمومی باشد. این زمینه به واسطه ی ادعاهای سنتی مبنی بر حفاظت حرفه حسابداری از مصالح عمومی، و به واسطه ی تئوریهای ریزاقتصادی و به شیوه جدیدی که تا اندازه زیادی مبنای تحقیقات حسابداری را تشکیل می دهند و حسابداری را به واسطة اطلاعات شفاف و قابل اعتماد برای سرمایه گذاران در جهت کمک به ارتقا و رفاه اجتماعی در نظر می گیرند، تقویت شده است. هرچند، تحقیق حسابداری که تصور منفعت عمومی را زیر سئوال برده باشد به ندرت وجود دارد. محققین به ندرت مقصود از “منفعت عمومی” را مورد خطاب قرار داده یا چگونگی ارتباط حسابداری با آن را مورد سئوال قرار می دهند. محققین (تحقیق کننده در خصوص) باور عمومی، به واسطه ی نمونه های ریز اقتصادی شان، مایلند تا ارتباط یک طرفه ای را بین حسابداری و منفعت عمومی فرض کنند، ارتباطی که در آن حسابداری “بهتر” (یعنی قابل اعتمادتر، صادقانه تر، قابل مقایسه تر، به موقع تر، و مانند آن) برای رفاه اجتماعی بیشتر ایجاد می شود. حتی محققین منتقد هم برخی اوقات این ارتباط یک طرفه را می پذیرند اگرچه آنها معمولاً معتقدند که این ارتباط خراب شده است برای فراتر رفتن از این اجماع و آشکار کردن تحقیق درباره “منفعت عمومی” در نظر گرفتن حسابداری و منفعت عمومی به عنوان قانونی دوطرفه مفید است (در مقایسه با Neu، در آینده نزدیک می آیند) حسابداری آنقدر که ترجمه (نسخه) فوق واقعی و مخصوصی از منفعت عمومی بسازد، در خدمت آن نیست و این “منفعت عمومی” مخصوص به نوبة خود می طلبد و ایجاد می کند حسابداری را که نیازمند آن است. اینکه چگونه این فعل و انفعال اتفاق می افتد یک سئوال تجربی است. مقدر است تا تحقیق در این حوزه تجربی به کار گرفته شود، تا زمینه های پرسش را در مکانیزمها و تصورات بجایی که حسابداری و منفعت عمومی را به هم مرتبط می کند و در مکانیزمها و تصوراتی که این موضوع خاص با هم جمع می کرده است آشکار کند. تکرار اخیر بحران حسابداری به شعله های تمایل در منفعت عمومی دامن زده است، به نحوی که منتهی شده است به نگرانی عمده برای نقش (وظیفه) مشاغل و درخواستها برای آئین نامه ی بهتر. این مسئله معمای جالبی را ایجاد کرده است در حالی که فریاد عمومی راجع به اِن رُن و دُرلدکام مشکل می تواند مورد اغراق و مبالغه قرار گیرد و در حالی که بسیاری از محققین حسابداری حداقل با ایدة تولید به موقع چیزی به صورت جدی برخورد نکرده اند، بازار تحقیق حسابداری آنگونه که یک نفر می تواند انتظار داشته باشد به انجام تحقیق حسابداری کمک نکرده بوده است. تعداد مقالات استفاده کننده از عبارت “منفعت عمومی” در روزنامه های راهنمای حسابداری البته این یکی شامل شده است، از زمان اِن رُن به صورت قابل ملاحظه ای افزایش نیافته است. ما بر این عقیده ایم که علت این امر مقدمتاً با طبیعت نظام مند شده بازار تحقیق حسابداری مرتبط شده است. در طرف ذخیره (موجودی)، خط مشی های آکادمیک در اطراف (حول) راه های تحقیقی خاص ایجاد شده و به زحمت به صورت تخصصی/ طبق عادت حاصل شده و با برنامه های تحقیقی سطح متوسط وسطح طولانی ترکیب می شوند. محور قرار دادن این برنامه ها جهت جلب موضوعات متداول شبیه درخواست از کشتی تفریحی است تا برای سوار کردن مسافر جامانده، دور زده و برگردد. در طرف “تقاضا” روزنامه های آکادمیک حسابداری، علایق، اهداف و موارد مورد بحثی دارند که فضای خُرده فروشی را جهت تحقیق در مسیرهای خاص، اختصاص می دهند. به همین خاطر است که درخواست از آکادمهای حسابداری جهت تهیه تحقیق در مسیرهای خاص، اختصاص می دهند. به همین خاطر است که درخواست از آکادمهای حسابداری جهت تهیه تحقیق در خصوص منفعت عمومی که هم استانداردهای کیفی و هم انقباضهای موضوعی و روان شناسانه ی ضمنی روزنامه های راهنمای حسابداری را برآورده می کند دوبرابر سخت تر است. حتی اگر هم آن آکادمیها، مقالات تحقیقی در خصوص “منفعت عمومی” تهیه می کردند، باز هم پیدا کردن جایگاهی توسط این مقالات قطعی نبود. به همین دلیل استراتژی های جدید جهت ایجاد فضاهای مطبوعاتی ضروری هستند، فضاهایی که موضوعات مربوط به حسابداری منفعت عمومی می توانند در آنها مورد بحث و بررسی قرار گیرند. این فضاها می بایستی قبل از آنکه از محققین برای تهیه کار (تحقیق) توقع پذیرش مخاطرات کاری را داشته باشیم، ایجاد شوند. با ایجاد مجلّات جدید مانند حسابداری و منفعت عمومی این فرآیند به خوبی در جریان است. تمایل مجله حسابداری، ممیزی و مسئولیت پذیری برای تهیه این موضوع خاص، به ادامه این فرآیند کمک می کند (این فرآیند را تداوم می بخشد). هر کدام از مقالات (نوشته شده) در این موضوع، توسط کریستین کوپر، فراخوانی است جهت جنگ (اعلام جنگی است) برای آکادمی های حسابداری. کوپر چنین استدلال می کند که آکادمی به عنوان دانشمندان عمومی نقش مهمی به عهده دارند که مستلزم جلب دنیای اجتماعی است. نظیر کار قبلی در این نوع خاص (sikkaetal Neu-etal 2001,1995)، او (کوپر) پیشنهاد می دهد که آکادمی ها می توانند ارتباط نظری با حرکت های اجتماعی را عرضه کنند، لکن در عین حال چنین اظهار عقیده می کند که فشار کار آکادمیک باعث مجبور کردن آکادمی ها جهت درگیر شدن در کارهای بصورت اجتماعی مرتبط می شود. کوپر با دلیل ثابت می کند که زبان حرفه ای نئورئالسم (نوواقع گرایی)، زبان گفتاری(یا نوشتاری) قدرتمند را تکمیل می کند، در عین حالی که به ما عباراتی مانند “بازار آزاد” را ارائه می کند که به عنوان آنچه او کلیّت ساختگی می خواند، مطرح می شوند. او استدلال می کند، که چنین عباراتی تصوراتی از بازارسازی جهانی ارائه می کند. نقش آکادمیک عبارتست از ارائه جایگزینها برای حکایت های اجتماعی برجسته و خصوصاً برای ایجاد امکان استماع فریاد فقراء و سایر گروه های در حاشیه قرار گرفته شده. به منظور انجام موفقیت آمیز این کار، کوپر چنین استدلال می کند که برای آکادمی حسابداری لازم است تا دنیای اجتماعی را در سطح منطقه ای درگیر کند. نکته تلویحی در این بحث این است که به منظور ارتقاءِ سطح منفعت عمومی، اعضاءِ آکادمی می بایستی به لحاظ سیاسی در مقابل قدرت (قدرت طلبی) فعال باشند. در حالی که تمرکز اعضاء آکادمی (فرهنگستان) بر تجزیه و تحلیل و فرهنگ لغات است، کوپر با دلیل ثابت می کند که کلمات کافی نیستند (برای انجام کار) یا حداقل اینکه کلمات بدون استخدام (فرهنگ لغات) منطقه ای فاقد تأثیر و اعتبار هستند. جشن دیلارد لیندا راشل کاوشی کاوشی ظریف در خصوص طبیعت شرارت اداری و نوع اداری، تشریفاتی و رویدادی خشونت استدلال می کند که مشخص کننده مدرنیته است (بُومَن ۱۹۸۹). همانند فُونِل (۱۹۹۸)، دیلارد و راشل هم چنین استدلال می کنند که حسابداری در راستای تکمیل عقلانیت سودمند نهفته در ورای چنین خشونتی، نقش کلیدی ایفا می کند. تعریف شغلی آنها از منفعت عمومی، (بخاطر غیرمعمول بودن تعریف آنها) جالب است. این تعریف مرتبط شده با عقیدة “جامعه در حال تداوم” جامعه ای که مصالح آن یکجور نیست، و لازم است تا مداوماً از طریق گفتگو (این تفاوت ها) با استفاده از کلمه ی در حال تداوم، تلویحاً فهمانده شده است. این تعریف هر کسی را از موازنه های ساکن و محاسبات تاریخی مربوط به ریز اقتصادهای به سبک کلاسیک دور نگه داشته، گسترة سهامداران مورد خطاب را وسعت داده و بدان نکته تأکید می کند که دیگرانی که فریادرسانی ندارند اما دارای تاریخی هستند که باید مورد احترام قرار گیرد و آینده ای که مورد حفاظت، می بایستی مورد توجه قرار گرفته شوند. دیلارد و راشل صرفاً به توصیف مکانیزمهایی که به سبب آنها حسابداری به شرارت اداری اضافه می شود، راضی نمی شوند (اغناء نمی شوند). آنها هم چنین به دنبال چارچوب هایی هستند برای روشنگری و تغییر (پیرولافلین۱۹۸۷)، از طریق جمع بندی مجدد اشکال اجتماعی مسئولیت در سازمان های دارای سلسله مراتب از طریق تغییرات در ساختارهای فنی و فرهنگ های مربوط به سازمان ها و از طریق تغییرات در شیوه ای که حسابداری را آموزش می دهیم. این نتیجه گیری توصیفی نسبت به تحقیق آنها تا اندازه ای می تواند باعث ناراحتی برخی محققین شود. در حالی که کوپر به دنبال اعضاء آکادمی می فرستد تا در فعالیت محلّی وارد شوند، دیلارد و راشل پیشنهادی می کنند مبنی بر اینکه تحقیق در آموزش واقعی ما می بایستی به شکل مستقیم تری با ایجاد شریاط مساعد در جهت منفعت عمومی، درگیر شود. اینکه این پیشنهادها می توانست دوره ای باشد برای تعدادی از ما که نقش های انفعالی یا رصدکننده گی را ترجیح می دهیم، نشانه ای است از مقدار فضای موجود برای مناظره گسترده تر آکادمیک در خصوص موضوعات منفعت عمومی. نوریو سواب یک دیدگاه ژاپنی را مطرح می کند. او تعریفی از منفعت عمومی را به کار می بردکه از نظریه پردازی انتخاب عقلانی سرچشمه می گیرد، نظریه پردازی که اقتصادیات به سبک جدید را تقویت و پشتیبانی می کند. او استدلال می کند که منفعت عمومی یک مفهوم مستقل در اقتصادیات (علم اقتصاد) به سبک جدید نیست، بلکه یک ته ماندة اضافی صف است پس از آنکه یک فرد پدیده های اجتماعی را به انتخابهای عقلانی فردی متلاشی کرده است او سپس این تعریف را در آزمایشش مربوط به نقش معانی و بیان حسابداری در ژاپن طی احصلاحات منظم اخیر، به کار می برد تا انتشار منطق (شیوه استدلال) صنفی در اصلاحات را نشان دهد. سواب استدلال می کند که در حالی که اصلاحات نسبت داده شده بودند به مفهومی از اجتماعی ساخته شده از منافع اشخاص، خود اصلاحات منظم این منافع شخصی را شکل دادند. در راستای این تحقیق گذشته (کوکوبو و سواب ۱۹۹۶)، تحقیق سواب به ما یادآوری می کند که تصورات مربوط به منفعت عمومی به طرق مختلف در تنظیمات زمانی/ فضایی متفاوت، تشکیل شده اند.
رشته های مرتبط: حسابداری، حسابداری خدمات عمومی
خلاصه هدف- این مقاله با هدف معرفی موضوعی خاص آغاز می شود. طراحی/ اسلوب شناسی/ معبر (راه انجام کاری)- این مقاله در خصوص تنوعی از راه های کاوش ارتباط بین حسابداری و منفعت عمومی بحث نموده و به صورت اجمالی مشمول این موضوع در مقالات را مرور می کند. یافته ها- غیرکاربردی (نامناسب) اصالت/ ارزش- این مقاله با دلیل ثابت می کند که تحقیق حسابداری می تواند به واسطه زیر سئوال بردن تصور منفعت عمومی و به واسطة ملاحظه نه تنها چگونگی شکل دهی منفعت عمومی توسط حسابداری، بلکه به واسطه ملاحظه چگونگی تشکیل حسابداری توسط منافع عمومی گوناگون آشکار گردد. کلمات کلیدی- منفعت عمومی، تحقیق حسابداری، ساختار اجتماعی نوع مقاله- مرور کلی “منفعت عمومی” عبارتی است که ما به عنوان محققین حسابداری آن را با حسابداری با استفاده از انعکاس مرتبط می کنیم. وقتی دربارة حسابداری و جامعه صحبت می کنیم به صورت غیرارادی هنجارها به موضوع راه می یابند، و لذا طبیعی می دانیم که به این مسئله پافشاری کنیم که حسابداری بایستی در خدمت منفعت عمومی باشد. این زمینه به واسطه ی ادعاهای سنتی مبنی بر حفاظت حرفه حسابداری از مصالح عمومی، و به واسطه ی تئوریهای ریزاقتصادی و به شیوه جدیدی که تا اندازه زیادی مبنای تحقیقات حسابداری را تشکیل می دهند و حسابداری را به واسطة اطلاعات شفاف و قابل اعتماد برای سرمایه گذاران در جهت کمک به ارتقا و رفاه اجتماعی در نظر می گیرند، تقویت شده است. هرچند، تحقیق حسابداری که تصور منفعت عمومی را زیر سئوال برده باشد به ندرت وجود دارد. محققین به ندرت مقصود از “منفعت عمومی” را مورد خطاب قرار داده یا چگونگی ارتباط حسابداری با آن را مورد سئوال قرار می دهند. محققین (تحقیق کننده در خصوص) باور عمومی، به واسطه ی نمونه های ریز اقتصادی شان، مایلند تا ارتباط یک طرفه ای را بین حسابداری و منفعت عمومی فرض کنند، ارتباطی که در آن حسابداری “بهتر” (یعنی قابل اعتمادتر، صادقانه تر، قابل مقایسه تر، به موقع تر، و مانند آن) برای رفاه اجتماعی بیشتر ایجاد می شود. حتی محققین منتقد هم برخی اوقات این ارتباط یک طرفه را می پذیرند اگرچه آنها معمولاً معتقدند که این ارتباط خراب شده است برای فراتر رفتن از این اجماع و آشکار کردن تحقیق درباره “منفعت عمومی” در نظر گرفتن حسابداری و منفعت عمومی به عنوان قانونی دوطرفه مفید است (در مقایسه با Neu، در آینده نزدیک می آیند) حسابداری آنقدر که ترجمه (نسخه) فوق واقعی و مخصوصی از منفعت عمومی بسازد، در خدمت آن نیست و این “منفعت عمومی” مخصوص به نوبة خود می طلبد و ایجاد می کند حسابداری را که نیازمند آن است. اینکه چگونه این فعل و انفعال اتفاق می افتد یک سئوال تجربی است. مقدر است تا تحقیق در این حوزه تجربی به کار گرفته شود، تا زمینه های پرسش را در مکانیزمها و تصورات بجایی که حسابداری و منفعت عمومی را به هم مرتبط می کند و در مکانیزمها و تصوراتی که این موضوع خاص با هم جمع می کرده است آشکار کند. تکرار اخیر بحران حسابداری به شعله های تمایل در منفعت عمومی دامن زده است، به نحوی که منتهی شده است به نگرانی عمده برای نقش (وظیفه) مشاغل و درخواستها برای آئین نامه ی بهتر. این مسئله معمای جالبی را ایجاد کرده است در حالی که فریاد عمومی راجع به اِن رُن و دُرلدکام مشکل می تواند مورد اغراق و مبالغه قرار گیرد و در حالی که بسیاری از محققین حسابداری حداقل با ایدة تولید به موقع چیزی به صورت جدی برخورد نکرده اند، بازار تحقیق حسابداری آنگونه که یک نفر می تواند انتظار داشته باشد به انجام تحقیق حسابداری کمک نکرده بوده است. تعداد مقالات استفاده کننده از عبارت “منفعت عمومی” در روزنامه های راهنمای حسابداری البته این یکی شامل شده است، از زمان اِن رُن به صورت قابل ملاحظه ای افزایش نیافته است. ما بر این عقیده ایم که علت این امر مقدمتاً با طبیعت نظام مند شده بازار تحقیق حسابداری مرتبط شده است. در طرف ذخیره (موجودی)، خط مشی های آکادمیک در اطراف (حول) راه های تحقیقی خاص ایجاد شده و به زحمت به صورت تخصصی/ طبق عادت حاصل شده و با برنامه های تحقیقی سطح متوسط وسطح طولانی ترکیب می شوند. محور قرار دادن این برنامه ها جهت جلب موضوعات متداول شبیه درخواست از کشتی تفریحی است تا برای سوار کردن مسافر جامانده، دور زده و برگردد. در طرف “تقاضا” روزنامه های آکادمیک حسابداری، علایق، اهداف و موارد مورد بحثی دارند که فضای خُرده فروشی را جهت تحقیق در مسیرهای خاص، اختصاص می دهند. به همین خاطر است که درخواست از آکادمهای حسابداری جهت تهیه تحقیق در مسیرهای خاص، اختصاص می دهند. به همین خاطر است که درخواست از آکادمهای حسابداری جهت تهیه تحقیق در خصوص منفعت عمومی که هم استانداردهای کیفی و هم انقباضهای موضوعی و روان شناسانه ی ضمنی روزنامه های راهنمای حسابداری را برآورده می کند دوبرابر سخت تر است. حتی اگر هم آن آکادمیها، مقالات تحقیقی در خصوص “منفعت عمومی” تهیه می کردند، باز هم پیدا کردن جایگاهی توسط این مقالات قطعی نبود. به همین دلیل استراتژی های جدید جهت ایجاد فضاهای مطبوعاتی ضروری هستند، فضاهایی که موضوعات مربوط به حسابداری منفعت عمومی می توانند در آنها مورد بحث و بررسی قرار گیرند. این فضاها می بایستی قبل از آنکه از محققین برای تهیه کار (تحقیق) توقع پذیرش مخاطرات کاری را داشته باشیم، ایجاد شوند. با ایجاد مجلّات جدید مانند حسابداری و منفعت عمومی این فرآیند به خوبی در جریان است. تمایل مجله حسابداری، ممیزی و مسئولیت پذیری برای تهیه این موضوع خاص، به ادامه این فرآیند کمک می کند (این فرآیند را تداوم می بخشد). هر کدام از مقالات (نوشته شده) در این موضوع، توسط کریستین کوپر، فراخوانی است جهت جنگ (اعلام جنگی است) برای آکادمی های حسابداری. کوپر چنین استدلال می کند که آکادمی به عنوان دانشمندان عمومی نقش مهمی به عهده دارند که مستلزم جلب دنیای اجتماعی است. نظیر کار قبلی در این نوع خاص (sikkaetal Neu-etal 2001,1995)، او (کوپر) پیشنهاد می دهد که آکادمی ها می توانند ارتباط نظری با حرکت های اجتماعی را عرضه کنند، لکن در عین حال چنین اظهار عقیده می کند که فشار کار آکادمیک باعث مجبور کردن آکادمی ها جهت درگیر شدن در کارهای بصورت اجتماعی مرتبط می شود. کوپر با دلیل ثابت می کند که زبان حرفه ای نئورئالسم (نوواقع گرایی)، زبان گفتاری(یا نوشتاری) قدرتمند را تکمیل می کند، در عین حالی که به ما عباراتی مانند “بازار آزاد” را ارائه می کند که به عنوان آنچه او کلیّت ساختگی می خواند، مطرح می شوند. او استدلال می کند، که چنین عباراتی تصوراتی از بازارسازی جهانی ارائه می کند. نقش آکادمیک عبارتست از ارائه جایگزینها برای حکایت های اجتماعی برجسته و خصوصاً برای ایجاد امکان استماع فریاد فقراء و سایر گروه های در حاشیه قرار گرفته شده. به منظور انجام موفقیت آمیز این کار، کوپر چنین استدلال می کند که برای آکادمی حسابداری لازم است تا دنیای اجتماعی را در سطح منطقه ای درگیر کند. نکته تلویحی در این بحث این است که به منظور ارتقاءِ سطح منفعت عمومی، اعضاءِ آکادمی می بایستی به لحاظ سیاسی در مقابل قدرت (قدرت طلبی) فعال باشند. در حالی که تمرکز اعضاء آکادمی (فرهنگستان) بر تجزیه و تحلیل و فرهنگ لغات است، کوپر با دلیل ثابت می کند که کلمات کافی نیستند (برای انجام کار) یا حداقل اینکه کلمات بدون استخدام (فرهنگ لغات) منطقه ای فاقد تأثیر و اعتبار هستند. جشن دیلارد لیندا راشل کاوشی کاوشی ظریف در خصوص طبیعت شرارت اداری و نوع اداری، تشریفاتی و رویدادی خشونت استدلال می کند که مشخص کننده مدرنیته است (بُومَن ۱۹۸۹). همانند فُونِل (۱۹۹۸)، دیلارد و راشل هم چنین استدلال می کنند که حسابداری در راستای تکمیل عقلانیت سودمند نهفته در ورای چنین خشونتی، نقش کلیدی ایفا می کند. تعریف شغلی آنها از منفعت عمومی، (بخاطر غیرمعمول بودن تعریف آنها) جالب است. این تعریف مرتبط شده با عقیدة “جامعه در حال تداوم” جامعه ای که مصالح آن یکجور نیست، و لازم است تا مداوماً از طریق گفتگو (این تفاوت ها) با استفاده از کلمه ی در حال تداوم، تلویحاً فهمانده شده است. این تعریف هر کسی را از موازنه های ساکن و محاسبات تاریخی مربوط به ریز اقتصادهای به سبک کلاسیک دور نگه داشته، گسترة سهامداران مورد خطاب را وسعت داده و بدان نکته تأکید می کند که دیگرانی که فریادرسانی ندارند اما دارای تاریخی هستند که باید مورد احترام قرار گیرد و آینده ای که مورد حفاظت، می بایستی مورد توجه قرار گرفته شوند. دیلارد و راشل صرفاً به توصیف مکانیزمهایی که به سبب آنها حسابداری به شرارت اداری اضافه می شود، راضی نمی شوند (اغناء نمی شوند). آنها هم چنین به دنبال چارچوب هایی هستند برای روشنگری و تغییر (پیرولافلین۱۹۸۷)، از طریق جمع بندی مجدد اشکال اجتماعی مسئولیت در سازمان های دارای سلسله مراتب از طریق تغییرات در ساختارهای فنی و فرهنگ های مربوط به سازمان ها و از طریق تغییرات در شیوه ای که حسابداری را آموزش می دهیم. این نتیجه گیری توصیفی نسبت به تحقیق آنها تا اندازه ای می تواند باعث ناراحتی برخی محققین شود. در حالی که کوپر به دنبال اعضاء آکادمی می فرستد تا در فعالیت محلّی وارد شوند، دیلارد و راشل پیشنهادی می کنند مبنی بر اینکه تحقیق در آموزش واقعی ما می بایستی به شکل مستقیم تری با ایجاد شریاط مساعد در جهت منفعت عمومی، درگیر شود. اینکه این پیشنهادها می توانست دوره ای باشد برای تعدادی از ما که نقش های انفعالی یا رصدکننده گی را ترجیح می دهیم، نشانه ای است از مقدار فضای موجود برای مناظره گسترده تر آکادمیک در خصوص موضوعات منفعت عمومی. نوریو سواب یک دیدگاه ژاپنی را مطرح می کند. او تعریفی از منفعت عمومی را به کار می بردکه از نظریه پردازی انتخاب عقلانی سرچشمه می گیرد، نظریه پردازی که اقتصادیات به سبک جدید را تقویت و پشتیبانی می کند. او استدلال می کند که منفعت عمومی یک مفهوم مستقل در اقتصادیات (علم اقتصاد) به سبک جدید نیست، بلکه یک ته ماندة اضافی صف است پس از آنکه یک فرد پدیده های اجتماعی را به انتخابهای عقلانی فردی متلاشی کرده است او سپس این تعریف را در آزمایشش مربوط به نقش معانی و بیان حسابداری در ژاپن طی احصلاحات منظم اخیر، به کار می برد تا انتشار منطق (شیوه استدلال) صنفی در اصلاحات را نشان دهد. سواب استدلال می کند که در حالی که اصلاحات نسبت داده شده بودند به مفهومی از اجتماعی ساخته شده از منافع اشخاص، خود اصلاحات منظم این منافع شخصی را شکل دادند. در راستای این تحقیق گذشته (کوکوبو و سواب ۱۹۹۶)، تحقیق سواب به ما یادآوری می کند که تصورات مربوط به منفعت عمومی به طرق مختلف در تنظیمات زمانی/ فضایی متفاوت، تشکیل شده اند.
Description
“The public interest” is a phrase that we, as accounting researchers, associate with accounting almost by reflex. When we talk about accounting and society, the normative imperative creeps in, and we find it quite natural to insist that accounting ought to serve the public interest. This predisposition is reinforced by the traditional claims of the accounting profession to protect the public interest, and by the neoclassical microeconomic theories that underpin so much accounting research, which deem accounting to aid in social welfare maximization by providing transparent, reliable information to investors. Accounting research that problematizes the notion of the public interest is rare, however. Researchers seldom directly address what is meant by “public interest”, or question how accounting is connected to it. Mainstream researchers, by virtue of their microeconomic models, tend to assume a unidirectional relationship between accounting and the public interest, wherein “better” accounting (i.e. more representationally faithful, more reliable, more timely, more comparable, and so forth) makes for greater social welfare. Even critical researchers frequently accept this one-way relationship, albeit they usually contend that the relationship is impaired. To move beyond this consensus, and open up “public interest” research, it is helpful to consider accounting and the public interest as being mutually constitutive (cf. Neu, forthcoming). Accounting does not serve the public interest so much as generate a peculiar and hyperreal version of it. And this peculiar “public interest” in turn demands and generates the accounting that it requires. How this happens is an The Emerald Research Register for this journal is available at The current issue and full text archive of this journal is available at www.emeraldinsight.com/researchregister www.emeraldinsight.com/0951-3574.htm This manuscript has benefited from the comments of Alan Richardson at the Schulich School of Business. Editorial 585 Accounting, Auditing & Accountability Journal Vol. 18 No. 5, 2005 pp. 585-591 q Emerald Group Publishing Limited 0951-3574 DOI 10.1108/09513570510620457 empirical question. It is to stimulate research into this empirical realm, to open up lines of enquiry into the mechanisms and sustaining myths that connect accounting and the public interest, that this special issue has been assembled. The recent recurrence of accounting crises has fanned the flames of interest in the public interest, leading to a popular concern for the role of the profession and calls for better regulation. This has created an interesting puzzle. While the public outcry regarding Enron and WorldCom can scarcely be overstated, and while many accounting researchers have at least toyed with the idea of producing something apropos, the market for accounting research has not been as conducive to public interest research as one might expect. The number of articles using the phrase “public interest” in leading accounting journals, this one included, has not increased significantly since Enron[1]. The reasons for this have to do, we suggest, primarily with the institutionalized nature of the market for accounting research. On the “supply” side, academic careers are built around particular research approaches and painstakingly acquired expertise/habitus, wedded to mid- and long-range research programs. Pivoting these programs to engage fashionable topics is akin to asking a cruise ship to turn around to pick up a late passenger. On the “demand” side, accounting’s academic journals have interests, aims and agendas that allocate the retail space for research in certain ways. Asking accounting academics to produce research on the public interest that meets both the quality standards and the implicit topical and methodological strictures of leading accounting journals is therefore doubly difficult. Even if they did produce “public interest” research articles, it is not certain that these articles would find a home. New strategies are therefore necessary for creating the publication spaces where public interest accounting topics can be explored and debated. These spaces must be created before researchers can be expected to take the career risks to produce the work. This process is well underway, with the creation of new journals such as Accounting and the Public Interest. The willingness of Accounting, Auditing & Accountability Journal to produce this special issue continues this process. Each of the articles in this issue takes a very different look at the relationship between accounting and the public interest. The first article in the issue, by Christine Cooper, is a call to arms for accounting academics. Cooper argues that academics have an important role as public intellectuals, which requires them to engage the social world. Similar to prior work in this genre (Sikka et al., 1995; Neu et al., 2001), she suggests that academics can offer theoretical coherence to social movements, but that the pressures of academic work constrain academics from engaging in socially connected work.
