ریشه در باد
- نوع فایل : کتاب
- زبان : فارسی
- نویسنده : مسعود نجفی اردبیلی
- تعداد صفحه : 24
توضیحات
تک نگاری درباره تئاتر نرگس سیاه
"ریشه در باد" را پنج سالی پیش از این تمام کردم. چند ماهی از عمرم به باد دادم تا به سرمنزل رسید. روایت من است از "تئاتر نرگس سیاه" و سال هایی که از من بر باد داد. در نگارش، مرارت زیاد کشیدم. نامهربانی زیاد دیدم. روی زخم هایی دست گذاشته بودم که چندی از هنرمندان گروه را خوش نمی آمد؛ چندی از طرفداران آن ها را که نام برده ام نیز. اجازه انتشار نیافت؛ دو بار. چندی پیش شنیدم که در چاپخانه است، بدون عکس. "نرگس سیاه"، "حامد محمد طاهری" و پدیدآورندگانش در همان سال ها به حیات خود پایان داده بودند. شنیدم که ققنوسی از آن خاکستر سر برآورده و خود را نماینده آن چه می داند که در جهان "تئاتر فیزیکال" می خوانند؛ نخستین شان در ایران نیز. باز پروانه ای در دلم به هم پیچید. نخستین بودن در ایران، پس از "کارگاه نمایش"، دل شیر می خواهد. دیدم هنردوستان زیادی باز عمری بر باد خواهند داد تا دریابند. اکنون که دوستی تازه یافته ام و لطفش آن قدر زیاد است و نیت بر انتشار دارد؛ نوشته ام را خاک برگرفتم. ریشه در باد از شخصی ترین نوشته های من است. واژه ای را هم نمی توانم جا به جا کنم. ساختارش با خودش آفریده شد؛ یکپارچه. همین طور که هست بماند برای شما. شما که از پی می آیید و داوران واقعی هستید. دست هایی را می بوسم که در نگارش متن پشتم را خالی نکردند. از آوردن هر نامی ناتوانم، خود از من این طور می خواستند.
"ریشه در باد" را پنج سالی پیش از این تمام کردم. چند ماهی از عمرم به باد دادم تا به سرمنزل رسید. روایت من است از "تئاتر نرگس سیاه" و سال هایی که از من بر باد داد. در نگارش، مرارت زیاد کشیدم. نامهربانی زیاد دیدم. روی زخم هایی دست گذاشته بودم که چندی از هنرمندان گروه را خوش نمی آمد؛ چندی از طرفداران آن ها را که نام برده ام نیز. اجازه انتشار نیافت؛ دو بار. چندی پیش شنیدم که در چاپخانه است، بدون عکس. "نرگس سیاه"، "حامد محمد طاهری" و پدیدآورندگانش در همان سال ها به حیات خود پایان داده بودند. شنیدم که ققنوسی از آن خاکستر سر برآورده و خود را نماینده آن چه می داند که در جهان "تئاتر فیزیکال" می خوانند؛ نخستین شان در ایران نیز. باز پروانه ای در دلم به هم پیچید. نخستین بودن در ایران، پس از "کارگاه نمایش"، دل شیر می خواهد. دیدم هنردوستان زیادی باز عمری بر باد خواهند داد تا دریابند. اکنون که دوستی تازه یافته ام و لطفش آن قدر زیاد است و نیت بر انتشار دارد؛ نوشته ام را خاک برگرفتم. ریشه در باد از شخصی ترین نوشته های من است. واژه ای را هم نمی توانم جا به جا کنم. ساختارش با خودش آفریده شد؛ یکپارچه. همین طور که هست بماند برای شما. شما که از پی می آیید و داوران واقعی هستید. دست هایی را می بوسم که در نگارش متن پشتم را خالی نکردند. از آوردن هر نامی ناتوانم، خود از من این طور می خواستند.
